De tweede training dag van LIFO verdieping gingen we met de 7 cursisten naar Hoog-C bij Utrecht CS. In de stations restauratie kregen we instructies van de trainer, in te vullen papieren en de nodige koffie. In twee ploegen gingen we HC in. In twee groepen, ik zat in het groepje van 4. We observeerden de mensen: en trachtten in te schatten wat hen stijlen waren en hoe ze zouden reageren op bepaalde gebeurtenissen en vragen. Zodra we het met elkaar eens waren, deelden we ons op in 2 observanten en 2 aansprekers. De geobserveerde persoon werd "zo natuurlijk mogelijk" benaderd. Aan de hand van de reactie moesten we dan weer concluderen of we de stijl goed hadden verwacht of niet. Tja, best eng en toch leuk. Ik ga natuurlijk niet alles vertellen, maar twee acties wil ik er uit lichten: een tweetal aardige dames die zaten te eten bij de mac, ze bekeken foto’s en zaten vrolijk te kwekken. De jonge dame met het rode shirt leek ons wel een van het MW (meewerkend/weggevend) type. Diana deed "de test" zij sprak de dame aan of ze 5 euro kon wisselen: en direct werd onze inschatting bevestigd; ondanks dat zij direct zei geen klein geld te hebben, trok ze toch haar portemonnee om te kijken. We bedankten vriendelijk voor de moeite en gingen verder met onze drankjes. Wat later bedachten we ons en besloten ons avontuur met de dames te delen. We knoopten een gesprek aan en legden onze situatie uit. De jongedame was bereid mee te werken en beantwoorde enige vragen over haar huis, haar gewenste auto en haar pc bureau. Ook bekeek ze de kopij met voorbeeld stijlen en wees zelf MW aan als haar stijl. Wat later liepen we door de gangen en zagen een keurig geklede jongeman, door de kleding en het feit dat hij stil stond, dachten we aan een jonge zakenman, die op een afspraak stond te wachten, een ondernemend type. We liepen langs en maakten een grap, omdat hij lachend reageerde en wij toch meer wilden weten, vroegen we of hij stond te wachten op iemand. Wat zie je er netjes uit, wacht je op iemand? De jongeman bleek op weg naar een sollicitatie en moest over 5 minuten de trein halen. We babbelden nog wat en wensten hem veel succes. Tussen de middag aten we bij de stations restauratie en daarna gingen we nog een rondje lopen. We spraken met een Surinaamse bedelaar, en een straatkrant verkoper in kerstpak, als laatste brachten we nog een bezoek aan de mediamarkt waar we een goed gesprek voerden met een klant die naar fotocamera’s stond te kijken. Het enge was er wel vanaf en het bekijken van mensen, en beslissen hoe en waarover ze aan te spreken werd gemakkelijker. Het inschatten van de reacties en stijlen bleef wel moeilijk. Iemand ongemerkt observeren heeft toch iets beschamends. Want als de persoon het merkt en zich daardoor ongemakkelijk voelt dan is dan heel vervelend. We sloten de leerzame dag af met een groepsgesprek op een koffie terras en wisselden onze avonturen uit. We namen afscheid van elkaar en gingen weer ieder ons weg. Met zere voeten en een hoofd vol verhalen kwam ik thuis.
het Nederlandse vingertje
het Nederlandse vingertje
