de aftrap, op Aswoensdag 😉
Prinsje Carnaval
'Ach moesjelief: wie was nou vader?'
vroeg 't ventje in zijn schoon hansop:
'Was het die met dat varkensmasker?'
'Nee, hij had een fluitketel op...!'
Levi Weemoedt
Prinsje Carnaval
'Ach moesjelief: wie was nou vader?'
vroeg 't ventje in zijn schoon hansop:
'Was het die met dat varkensmasker?'
'Nee, hij had een fluitketel op...!'
Levi Weemoedt
Kunstwerk
Was ik maar dat kunstwerk
daar hangend aan jouw muur
jij had mij gekocht
al was ik veel te duur
trots zou je naar me kijken
jouw aanwinst aan die muur
wat was ik kunst wat was ik mooi
en oh wat was ik duur.
Erik van Os
********************************
Was ik maar dat kunstwerk
daar hangend aan jouw muur
jij had mij gekocht
al was ik veel te duur
trots zou je naar me kijken
jouw aanwinst aan die muur
wat was ik kunst wat was ik mooi
en oh wat was ik duur.
Erik van Os
********************************
Myrthe
Joke van Leeuwen uit 'Ozo heppie en andere versjes'
Lijmen
Ik had drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een vogeltje.
Een veulentje.
Een varkentje.
Ze zijn gevallen.
Ze braken stuk.
Ik heb ze gelijmd.
't Is bijna gelukt.
Ik heb drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een volentje.
Een veukentje.
Een vargeltje. :8}
*********************************
Lijmen
Ik had drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een vogeltje.
Een veulentje.
Een varkentje.
Ze zijn gevallen.
Ze braken stuk.
Ik heb ze gelijmd.
't Is bijna gelukt.
Ik heb drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een volentje.
Een veukentje.
Een vargeltje. :8}
*********************************
Myrthe
NAJAAR
De dichter wrijft zich wenend in de koude handen
en op het butagasstel pruttelt erwtensoep,
achter de vuile ruit verwaait de afscheidsroep
van vogels onderweg naar verre, warme landen.
Het regent buiten, want dat hoort bij zulke dagen,
in de wc druipt nog zijn natte paraplu,
maar dat is allemaal niet meer belangrijk, nu
hij weer die drang voelt zich poëtisch te beklagen.
De wereld heeft weer dat vertrouwde, dat bekende....
'Een nieuwe herfst' begint hij blij, 'wat een ellende!'
Jan Boerstoel
Voor wie dit leest 😉
Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
Maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier; niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan u niet bereiken.
O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.
Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigen een vreemdeling gebleven
en wie ik griefde weet ik niets te geven;
liefde is het enige.
Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende voorover boog
over de woorden die Gij wakkerleest.
Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken in Uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.
Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.
Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
ik heb je zo lief.
Van: Leo Vroman
Uit: Gedichten, vroegere en latere
Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
Maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier; niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan u niet bereiken.
O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.
Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigen een vreemdeling gebleven
en wie ik griefde weet ik niets te geven;
liefde is het enige.
Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende voorover boog
over de woorden die Gij wakkerleest.
Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken in Uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.
Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.
Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
ik heb je zo lief.
Van: Leo Vroman
Uit: Gedichten, vroegere en latere
Myrthe
Uitgelichte posts
