Holtrup
Gestapo-praktijken tegen Duitse Nederlanders na WOII 16-11-09
Naar schatting 100.000 Duitsers woonden er in Nederland voor de Tweede Wereldoorlog. Naar Rotterdam gekomen voor de handel, of naar Limburg voor de mijnen. Ze hadden eigen scholen en verenigingen, maar waren vaak goed geïntegreerd. Velen voelden zich niet eens meer Duitser.
Na de oorlog wilde de regering ze desalniettemin allemaal de grens over hebben.
Black Tulip heette de operatie waarmee Nederland vanaf 10 september 1946 de 25.000 Duitsers die na de capitulatie waren achtergebleven, begon uit te zetten. Morgen verschijnt er een boek over die vergeten bladzijde van onze naoorlogse geschiedenis.
Aanvankeliijk kreeg Black Tulip veel bijval van de bevolking. Wat moesten die moffen hier nog? Kranten schreven stukken over Duitsers die er nog warmpjes bij zaten terwijl veel mensen hongerig en dakloos waren geworden.
Bruut uitgezet
Maar vanaf het eerste moment rezen er vragen over wie wel en wie niet uitgezet kon worden. Wat moest er met de Duitse Joden gebeuren die hier voor de oorlog juist asiel hadden gezocht? Die kon je moeilijk terug sturen. Of met de felle antinazi's, die zich vaak voorbeeldiger hadden gedragen dan sommige Nederlanders?
In het boek wordt onder andere het lot van de familie Hoppstein beschreven. Grootvader was in 1913 naar Nederland gekomen. De kinderen voelde zich meer Nederlands dan Duits, maar waren officieel nooit genaturaliseerd. Tijdens de oorlog wist een zoon met gevaar voor eigen leven te ontsnappen uit de Wehrmacht, maar het mocht niet baten: na de oorlog werd het hele gezin opgepakt.
Wie werd aangewezen voor deportatie had geen enkele mogelijkheid tot beroep. De regels waren bovendien zo opgesteld dat mensen eigenlijk hun eigen onschuld moesten bewijzen: laat maar zien dat je niet fout was in de oorlog.
Ook kwam er al snel kritiek op hoe bruut de Duitsers werden uitgezet. De politie deed onverwacht invallen, pakte een heel gezin op en nam - op wat zakgeld, toiletartikelen en kleren na - alle goederen in beslag (een voorschot op verwachte herstelbetalingen). Gestapo-praktijken noemde men het.
Onbekende heimat
Het verzet tegen de uitzettingen groeide. De echt notoire nazi's waren al met hun hele hebben en houden gevlucht.
Er werden Kamervragen gesteld. Kardinaal De Jong dreigde katholieke ambtenaren te verbieden mee te werken als ze niet omzichtiger te werk zouden gaan.
Drie jaar na de oorlog was de haat tegen de Duitsers afgenomen. Er werd weer gehandeld met onze oosterburen en bovendien was er een nieuwe, gezamenlijke vijand, de USSR. Op 1 november 1948 werden de laatste mensen vrijgelaten uit doorvoerkampen Mariënberg en Avegoor. In totaal waren zo'n 3500 mensen gedeporteerd.
Sommigen probeerden illegaal terug te komen, velen bleven in Duitsland, een stukgebombardeerde heimat die ze niet kenden. In latere jaren waren ze tussen de ontheemden uit Polen of Tsjechië te herkennen aan de zwarte tulp die ze op hun revers droegen.
Operatie Black Tulip: De uitzetting van Duitse burgers na de oorlog - Jan Sintemaartensdijk en Yfke Nijland - Boom - ISBN: 9789085068082 - €19.50
(bron: Nos Journaal)
Gestapo-praktijken tegen Duitse Nederlanders na WOII 16-11-09
Naar schatting 100.000 Duitsers woonden er in Nederland voor de Tweede Wereldoorlog. Naar Rotterdam gekomen voor de handel, of naar Limburg voor de mijnen. Ze hadden eigen scholen en verenigingen, maar waren vaak goed geïntegreerd. Velen voelden zich niet eens meer Duitser.
Na de oorlog wilde de regering ze desalniettemin allemaal de grens over hebben.
Black Tulip heette de operatie waarmee Nederland vanaf 10 september 1946 de 25.000 Duitsers die na de capitulatie waren achtergebleven, begon uit te zetten. Morgen verschijnt er een boek over die vergeten bladzijde van onze naoorlogse geschiedenis.
Aanvankeliijk kreeg Black Tulip veel bijval van de bevolking. Wat moesten die moffen hier nog? Kranten schreven stukken over Duitsers die er nog warmpjes bij zaten terwijl veel mensen hongerig en dakloos waren geworden.
Bruut uitgezet
Maar vanaf het eerste moment rezen er vragen over wie wel en wie niet uitgezet kon worden. Wat moest er met de Duitse Joden gebeuren die hier voor de oorlog juist asiel hadden gezocht? Die kon je moeilijk terug sturen. Of met de felle antinazi's, die zich vaak voorbeeldiger hadden gedragen dan sommige Nederlanders?
In het boek wordt onder andere het lot van de familie Hoppstein beschreven. Grootvader was in 1913 naar Nederland gekomen. De kinderen voelde zich meer Nederlands dan Duits, maar waren officieel nooit genaturaliseerd. Tijdens de oorlog wist een zoon met gevaar voor eigen leven te ontsnappen uit de Wehrmacht, maar het mocht niet baten: na de oorlog werd het hele gezin opgepakt.
Wie werd aangewezen voor deportatie had geen enkele mogelijkheid tot beroep. De regels waren bovendien zo opgesteld dat mensen eigenlijk hun eigen onschuld moesten bewijzen: laat maar zien dat je niet fout was in de oorlog.
Ook kwam er al snel kritiek op hoe bruut de Duitsers werden uitgezet. De politie deed onverwacht invallen, pakte een heel gezin op en nam - op wat zakgeld, toiletartikelen en kleren na - alle goederen in beslag (een voorschot op verwachte herstelbetalingen). Gestapo-praktijken noemde men het.
Onbekende heimat
Het verzet tegen de uitzettingen groeide. De echt notoire nazi's waren al met hun hele hebben en houden gevlucht.
Er werden Kamervragen gesteld. Kardinaal De Jong dreigde katholieke ambtenaren te verbieden mee te werken als ze niet omzichtiger te werk zouden gaan.
Drie jaar na de oorlog was de haat tegen de Duitsers afgenomen. Er werd weer gehandeld met onze oosterburen en bovendien was er een nieuwe, gezamenlijke vijand, de USSR. Op 1 november 1948 werden de laatste mensen vrijgelaten uit doorvoerkampen Mariënberg en Avegoor. In totaal waren zo'n 3500 mensen gedeporteerd.
Sommigen probeerden illegaal terug te komen, velen bleven in Duitsland, een stukgebombardeerde heimat die ze niet kenden. In latere jaren waren ze tussen de ontheemden uit Polen of Tsjechië te herkennen aan de zwarte tulp die ze op hun revers droegen.
Operatie Black Tulip: De uitzetting van Duitse burgers na de oorlog - Jan Sintemaartensdijk en Yfke Nijland - Boom - ISBN: 9789085068082 - €19.50
(bron: Nos Journaal)
het Nederlandse vingertje 
Uitgelichte posts
