Wat een weekend. Vrijdag had ik een snipperdag genomen, want we zouden "op jacht" gaan voor een verjaardags cadeautje voor onze jongste zoon. Hij wist al precies wat hij wilde; een Nintendo DS Lite. Niet omdat dat nou een aparaat is wat hij echt graag wil: Nee hij wil alleen Pokemon Ranger/Diamont/Pearl kunnen spelen. En ja die zijn exclusief voor de NDSL. Slimme marketing. Ach hij zeurt er zo om. Echt aandoenlijk. En vorig jaar is zijn feestje niet door gegeaan omdat ik toen in het ziekenhuis lag. Van dat schuldgevoel maakt hij handig gebruik. Ook zijn broer bedelt en slijmt gezellig mee: die wil er ook een.
Uit eindelijk zijn we gezwicht en hebben een NDSL met Ranger gehaald, over 14 dagen krijgt hij hem voor zijn verjaardag. Zaterdag dachten we gezellig met het hele gezin naar Plaswijck Park te gaan: Maar tot onze verbazing willen de kids niet. Kleuterpark! Daar keken we wel van op, want vorig jaar, vonden ze de skelters, en de grote zandkasteelklimfort nog helemaal te gek. Nu voelen ze zich er te groot voor. Ze willen in 8 banen, over de kop en door de lucht slingeren. Skelters: Pffff voor babys. Ook hier hebben we maar gekozen voor de weg van de minste weerstand: Reinier ging spelen bij Opi en Omi, Kelly wilde wel met ons op stap. Nou had ik de vervangende bestemming direct gereed: het Kralingse Bos. Toen ik nog klein was ging ik met mijn ouders, op de fiets regelmatig naar het Bos. Dan gingen we bij het strandbad op het gras zitten. Onze hond Beertje ging dan ook mee. In die jaren was er nog een apart kinderbad in de plas. En met mijn vader gingen we dan op een luchtbed dobberen. Een keer deden we de hond op het luchtbed en zwommen met hem rond: dat vond zij helemaal niet leuk. Gillen als een speenvarken, en in eens plons, en zwem zwem naar de kant. Dat hebben we nooit meer gedaan, het beestje was zo bang. Enige jaren later werd het kinderbad gedeelte afgebroken en moest je zelf maar oppassen met zwemmen. We gingen ook vaak wandelen in het bos. Wel bleven we altijd in de buurt van het zwem gedeelte. Ik wilde het na al die jaren wel eens terug zien. Ik had al een tijdje gewacht op een "verloren dag" waarop we niets te doen hadden. Dus dat was deze zaterdag. We reden naar het bos. We parkeerden de auto in de woonwijk vlak bij en staken de brug over het kanaal over. Ik vertelde Kelly over vroeger en moest in eens denken aan een kindje dat bij mij in de klas gezeten had op de lagere school. Hij was met vriendjes aan het duiken vanaf een brug in het kanaal en kwam niet meer boven. Toen de brandweermannen duikers hem vonden, bleek dat hij met zijn hoofd in een emmer was terecht gekomen. Verdronken. De jof op school vertelde het ons, we gingen huilen en bidden. Wat was ik blij dat ik nooit van mijn ouders mee mocht naar dat soort vrij-zwem dingen. Hoe heette dat kindje vroeg Kelly: Ik wist het niet meer. We liepen het bos in en liepen naar het strandbad. Krijg nou wat, zei ik, er is een kleuter bad ding aangelegt op het gras. De plek waar ik met mijn ouders ging zitten was ook verdwenen, we zaten altijd bij de bomen, op 4 meter afstand van het pad, nu loopt het fietspad pal langs de bomen: Wat is er verplaatst, het fiets pad of de bosrand. Was er wel een fietspad toen? Ik herinner me alleen een voetpad. In ieder geval is het plekje waar we altijd zaten weg. We gaan even zitten bij het nieuwe kinder bad. We eten een broodje en drinken de mee gebrachte ijsthee. Plots beginnen Kelly en Miranda te gillen en te springen, zwaaien met de armen. Ieeee Insect gilt kelly. Tjonge jonge, we zijn in het bos. Als je dan wet eten komen er vliegjes of hommels. Gewoon even kijken voor je een hap neemt en rustig blijven zitten. Maar nee: gillen en springen. Mutsen. We lopen verder het pad af. Er is een ingang naar de kinderboederij: die is heel wat groter dan vroeger. kavias, schapen, geiten, kippen noem maar op. En een wc en een huisje met tafeltjes en een snoep automaat. Dat is allemaal nieuw voor mij. Wellicht is de bosrand daarom opgeschoven, want dit was er vroeger niet. We lopen na een kleine pauze (koffie 5 cent !!! ) weer verder. Er vallen wat spetters regen en Miranda wil direct terug naar de auto. Ik weet het nog even te rekken door via het "denneboompad" te gaan, maar veel te snel naar mijn zin zijn we weer bij de ingang. Miranda wil naar het Hertenkamp en de Stoomtreinlocatie. Dat heeft ze op een platte grond gezien. Het hertenkamp vinden we snel, gewoon met de auto het pad volgen. 5 minuten kijken we naar de Hertjes. Dan is de lol er al weer af. We rijden verder, kriskras, maar de stoomtreinen vinden we niet. Daarom gaan we maar naar Radio Correct, we zijn toch in de buurt, we parkeren naast het Radio Museum, dat is open. Dus we gaan naar binnen. Dat komt goed uit, hier wilde ik ook al een tijd naar toe. Wat een hoop oude radios en platen spelers. Geweldig. Kan ik je echt aan bevelen. Zelfs een oude philips platen speler zo als mijn vader had, staat op een van de planken. Gaaf. We steken over en gaan de koopjes kelder van Correct in. Ik kijk even naar een usb platenspeler van 99 euro. Opzich wel een leuk ding. Maar ja, waar zet je het neer, en hoevaak zou ik er gebruik van maken. Ik koop hem toch maar niet. Wel koop ik een nieuw tasje voor mijn foto toestel. Het oude is kapot. Kelly krijgt bij de kasse een verrassings zakje. We rijden langs het kanaal weer richting huis, in eens zijn we een bord: Stoomdepot. We slaan gelijk links af en komen op een soort industrie terrein. We volgen de borden en vinden het stoomdepot. Maar het is al bijna 5 uur en dan gaat het dicht. Ik maak een foto van het bord en de trein, en dan gaan we weer verder naar huis. We volgen het bord, Kralingen en na een keer links af staan we.... weer bij de ingang van het Kralingse Bos. Het stoomepot ligt dus gewoon aan de andere kant van de autobaan, achter de planten-school. We halen Reinier en de Hond op, en eten hamburger, patat, frikandel. De zaterdag is om. Wat doen we zondag? Er is de Bavaria city race in het centrum. Dat kijken we wel op TV, dat scheelt weer long-belasting. Begrijp je wel. Kelly ligt een beetje op de bank te vervelen, Reinier speelt boven op zijn gamecube, Miranda speelt bingo op de pc en ik rommel wat op eBay en surf wat rond. Een weekend van drie dagen is eigelijk een dag te lang. En de vakantie duurt nog 14 dagen. De kids beginnen zich te vervelen, alle leuke dingen zijn al gedaan. Alleen willen we nog naar Kalker in Duitsland, dat is een pretpark in de voormalige atoom centrale. En we willen naar Railz, de grootste modelspoorbaan van Nederland. Vandaag eten we brood met banaan. Lekker.
