Beetje bij beetje moesten we je verlaten
We konden uiteindelijk niet meer met je praten
Je wazige blik, jouw stilte.. deed vaak zeer
Onze pijn was voor jou, je was jezelf niet meer
we zagen goed je stille verdriet
maar helpen konden we je niet
Nu lig je rustig te slapen, je wacht todat je wordt gehaald
opnieuw verder mag..en nooit of te nimmer meer verdwaald
en als ik doodga
huil maar niet
ik ga niet echt dood
moet je weten
het is de heimwee
die ik achterliet
dood ben ik pas
als jij die bent vergeten
en als ik doodga
treur maar niet
ik ben niet echt weg
moet je weten het verlangen
dat ik achterliet
dood ben ik pas
als jij dat bent vergeten
en als ik doodga
huil maar niet
ik ben niet echt weg
moet je weten
't is maar een lichaam
dat ik achterliet
dood ben ik pas
als je me bent vergeten.
#74 dit gedicht doet me heel erg aan mijn oma denken voordat ze stierf.
Was precies zoals je beschrijft.
Was met kerst 1999.
Maar ze is 94 jaar geworden.
ROBJE
ROBJE
Je kunt pas van iemand anders
houden als je van jezelf houdt.