de aftrap, op Aswoensdag 😉
Prinsje Carnaval
'Ach moesjelief: wie was nou vader?'
vroeg 't ventje in zijn schoon hansop:
'Was het die met dat varkensmasker?'
'Nee, hij had een fluitketel op...!'
Levi Weemoedt
Prinsje Carnaval
'Ach moesjelief: wie was nou vader?'
vroeg 't ventje in zijn schoon hansop:
'Was het die met dat varkensmasker?'
'Nee, hij had een fluitketel op...!'
Levi Weemoedt
DECEMBER
Loodgrijze winterwolken over de landen
de kale zwarte bomen staan doodstil rechtop
schraal is het licht met strenge vorst op handen
de Winter is in aantocht met zijn ijsmuts op
De vogels pikken tevergeefs in de bevroren grond
het wordt weer tijd om boerenkool te eten
de eerste witte vlokken dwarrelen in 't rond
de tuin is dor en droog, de zomer lang vergeten
de kerstroos bloeit voor 't kind dat is geboren
het vlekje van de roodborst herinnert aan de doornen
hij is voor niets gestorven en de wereld wacht
De mens is eenzaam in de winternacht
de vorst blijft koning en het jaar wordt oud
de sneeuw blijft vallen en de wind is koud
Kees Winkler
Bijziende 
De wereld waar ik doorloop zonder bril
bestaat alleen uit vlekken en uit vegen.
De vlekken staan voor 't grootst gedeelte stil,
terwijl de vegen allemaal bewegen.
Mijn vrienden zeggen: Doe toch niet zo dwaas...
zet toch een bril op. Al dat malle turen...
Maar ze beseffen niet, hoe juist dat waas
mij helpen kan het leven te verduren.
Ik zie de rozen wel maar niet de luis,
ik zie wel de balk en niet de splinter,
en ik zie nooit de rommel in uw huis,
en ik zie alles hier en nooit iets ginter.
Wel zit ik altijd in lijn zeventien
terwijl het twee moet zijn. En wel val ik voorover
de trappen af, omdat ik niet kan zien
waar ze beginnen, maar daartegenover
zie ik zo nu en dan een kangeroe
met een bruinjonkie, op het Leidseplein.
Erg lief is dat, al geef ik later toe
dat het geen kangeroe geweest kan zijn.
Zo staat het dus. En ik ga kippig door
en zeg Hallo Mies tegen een pastoor...
Annie M.G. Schmidt
**********************
De wereld waar ik doorloop zonder bril
bestaat alleen uit vlekken en uit vegen.
De vlekken staan voor 't grootst gedeelte stil,
terwijl de vegen allemaal bewegen.
Mijn vrienden zeggen: Doe toch niet zo dwaas...
zet toch een bril op. Al dat malle turen...
Maar ze beseffen niet, hoe juist dat waas
mij helpen kan het leven te verduren.
Ik zie de rozen wel maar niet de luis,
ik zie wel de balk en niet de splinter,
en ik zie nooit de rommel in uw huis,
en ik zie alles hier en nooit iets ginter.
Wel zit ik altijd in lijn zeventien
terwijl het twee moet zijn. En wel val ik voorover
de trappen af, omdat ik niet kan zien
waar ze beginnen, maar daartegenover
zie ik zo nu en dan een kangeroe
met een bruinjonkie, op het Leidseplein.
Erg lief is dat, al geef ik later toe
dat het geen kangeroe geweest kan zijn.
Zo staat het dus. En ik ga kippig door
en zeg Hallo Mies tegen een pastoor...
Annie M.G. Schmidt
**********************
Myrthe
VIEZE BEESTEN
een jaar of dertig geleden misschien
hadden wij, tegen het eind van het jaar,
plots een vlieg in de kamer.
niemand wist of het een nog-vlieg
of een al-vlieg was, maar mijn vader voerde
hem korreltjes hagelslag en mijn moeder
bakte,toen het oud en nieuw werd,
heel kleine appelbeignetjes voor hem
'vliegen zijn vieze beesten, hè pappa?'
vraagt mijn zoon en ik zeg: 'ja jongen,
vliegen zijn vieze beesten.'
C. BUDDINGH'
een jaar of dertig geleden misschien
hadden wij, tegen het eind van het jaar,
plots een vlieg in de kamer.
niemand wist of het een nog-vlieg
of een al-vlieg was, maar mijn vader voerde
hem korreltjes hagelslag en mijn moeder
bakte,toen het oud en nieuw werd,
heel kleine appelbeignetjes voor hem
'vliegen zijn vieze beesten, hè pappa?'
vraagt mijn zoon en ik zeg: 'ja jongen,
vliegen zijn vieze beesten.'
C. BUDDINGH'
Nooit verloren
Je hele leven was één spannend avontuur
Vol risico's stond jij in lichterlaaie
Van dingen die het aards bestaan verfraaien
Je hebt de prijs betaald, dit voorjaar
in het niet bestaande uur
De klok stond stil in plaats van één keer
door te draaien
En in de verte klonk de veugelslag der kraaien.
Het was een waan
je wou niet horen
nergens voor bevreesd
ik liet je gaan
jij vrijgeboren
nooit verloren geest
Het felle zomerlicht verschroeide mijn verstand
De waarheid van jouw dood leek niet te dragen
Gedachteloos kwamen ganzen in de lucht
En op het leeg geoogste land, zag ik
mijn ijlers licht vervagen
Ik stak de haard aan om de koude te verjagen.
Het was een waan
je wou niet horen
nergens voor bevreesd
ik liet je gaan
jij vrijgeboren
nooit verloren geest
- Anna Kasimir
****************
Myrthe
